ماه فرو ماند از جمال محمّد | سرو نباشد به اعتدال محمّد |
قدر فلک را کمال و منزلتی نیست | در نظر قدر با کمال محمّد |
وعده دیدارِ هرکسی به قیامت | لیله «اسرا» شب وصال محمّد |
آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی | آمده مجموع، در ظِلال محمّد |
عرصه گیتی مجال همّت او نیست | روز قیامت نگر مجال محمّد |
و آن همه پیرایه بسته جنّت فردوس | بو که قبولش کند، بلال محمّد |
همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد | تا بدهد بوسه بر نِعال محمّد |
شمس و قمر در زمین حشر نتابد | پیش دو ابروی چون هلال محمّد |
چشم مرا، تا به خواب دید جمالش | خواب نمی گیرد از خیال محمّد |
«سعدی» اگر عاشقی کنی و جوانی | عشق محمّد بس است و آل محمّد |